Xin Ciao Ha Lan!

Lieve lezer,

Eindelijk een verhaal van mij vanuit Vietnam! Het is namelijk een grote uitdaging om een blog te plaatsen doordat internet en computer er niet altijd even veel zin in hebben als wij dat hebben.

Ik heb deze week al zoveel lieve mensen ontmoet en bijzondere en ontroerende verhalen gehoord van ex-leprapatienten, dat het voelt alsof ik hier al een maand ben door alle indrukken die ik heb opgedaan.

Misschien hebben jullie inmiddels al andere verhalen gelezen over onze reis op durfjijmee.waarbenjij.nu dus daar zal ik verder geen aandacht aan besteden! Na deze lange reis kwamen we zondagochtend met de trein aan in Quy Nhonh, een stadje dat net boven het lepradorp ligt. Nog maar net uit de trein gesprongen, waanden we ons meteen in de chaos op de Vietnamese straten. Scooters, scooters, scooters met zoveel mogelijk mensen erop (record is 5 op dit moment). Binnen een half uurtje naderden we de poort van Quy Hoa, onze bestemming voor deze twee weken. Ik was echt verbaasd hoe mooi en vooral verzorgd alles eruit ziet, dit had ik niet verwacht! Binnen 15 minuten lagen we met z’n allen in de zee, echt een heerlijk watertemperatuurtje en geen bijtende visjes (of haaien die er zwemmen) te bekennen. Eindelijk lekker douchen (na 48 uur) en vervolgens weer dezelfde reisoutfit aan want onze tassen hadden de overstap in Taipei gemist.. Natuurlijk kregen we ook een uitbundig welkom van de schoolkinderen, en ik kan je vertellen, dan vergeet je de jetlag en vieze kleren snel! Zo bijzonder om te zien hoe super blij ze zijn dat we er zijn en op ons af kwamen rennen. Het was een heel warm welkom.

‘s Avonds gegeten en vroeg op bed want we waren kapot van de reis. In tijden niet zo vroeg geslapen.. Elke ochtend, middag en avond krijgen we trouwens een 5-sterren maaltijd voorgeschoteld, echt heerlijk! Lekker met vis, vlees, rijst, noodles en fruit dus er wordt heel goed voor ons gezorgd.

Rondleiding dorp
Maandag was onze eerste echte dag in het lepradorp, dus tijd voor een rondleiding.
Alles is hier aanwezig: een ziekenhuis, bejaardenhuis, en natuurlijk een schooltje voor de kleinkinderen van de ex-leprapatienten. Allereerst gingen we naar het ziekenhuis, waar we echte doktersjassen aankregen (en dat met 30 graden om 8 uur ‘s ochtends, pf lekker warm!). De hoofddokter – inmiddels ‘de slager’ genoemd – liet ons de verschillende afdelingen in het ziekenhuis zien zoals fysiotherapie, wondverzorging en de verpleegafdeling. Heel indrukwekkend vond ik zelf de eerste (ex-)leprapatienten die we zagen, ineens wordt de ziekte dan letterlijk en figuurlijk tastbaar. Sommige Vietnamezen liggen daar omdat ze behandeld worden voor lepra met de bekende medicijnencocktail, anderen wachten op een operatie. Vervolgens zijn we ‘s middags een kijkje gaan nemen in de schoen- en prothesewerkplaats, wat een mooie sandalen en protheses maken ze daar zeg! Echt heel professioneel en voor elke voet wordt een speciale schoen gemaakt, voor elk been een speciale prothese. Per jaar maken ze 2000 (!) paar schoenen voor mensen in het dorp maar ook voor andere ex-leprapatienten in heel Vietnam. Na deze interessante rondleiding ben ik met 4 andere jongeren Engelse les gaan geven op het schooltje. Alle kinderen van de school wonen ook in het dorp en zijn (klein)kinderen van ex-leprapatienten. Deze kinderen hebben buiten het dorp niet veel kans op een goed leven omdat er een stigma rust op lepra en daarom ook op de naam Quy Hoa, omdat dit een lepradorp is. Het voelt zo oneerlijk dat deze kinderen door hun afkomst niet dezelfde kansen hebben als kinderen in bijvoorbeeld een stad, terwijl ze natuurlijk gewoon dezelfde blije kids zijn. Het lesgeven was echt heel leuk, en vooral een uitdaging om ze stil te krijgen haha. Gelukkig hadden we daar onze tolk voor die af en toe iets schreeuwde wat leek op ‘what’s your name’ (op deze manier is Vietnamees heel makkelijk ;) ) en dan waren ze weer stil. Vooral de bingo die we hadden bedacht vonden de 30 kids helemaal fantastisch, heerlijk die oer Hollandse spelletjes. Verder natuurlijk nog meer spelletjes gedaan en liedjes gezongen zoals ‘hoofd-schouder-knie en teen’, wat echt een succes was. ‘s Avonds zijn we gaan dominoen en Chinees schaken met de bejaarden, wat fanatiek zijn die zeg!

Morgen meer verhalen!

Wil jij net als ik in actie komen? Sms dan lepra naar 4333 (2euro per ontvangen bericht) of ga naar www.leprastichting.nl/actie/Profiel/51/Madelon en steun de bestrijding tegen lepra!

Liefs Madelon